Razmjena teritorija Kosova i Srbije je nagrada Miloševiću

“Znate dobro, da je istorija EU zasnovana na prevazilaženju i sprečavanju bilo kakve ideje o etnički čistim državama. Nadam se da će ovo uvjeriti sve one koji postaju nervozni oko ideja koje se pojavljuju okolo”, izjavila je visoka predstavnica Evropske uniie za vanjske poslove i sigurnost Federica Mogherini.

Ako bi Evropa napustila princip na koji se pozvala Mogherini, ona bi se ubrzo i sama zarazila virusom koji je proizvod jednog fašističkog režima iz devedesetih godina dvadesetog vijeka, predvođenog Slobodanom Miloševićem.

Važno je napomenuti i podsjetiti se, da Kosovo nije dobilo suverenitet iz hira međunarodne zajednice, samo s ciljem narušavanja suvereniteta i integriteta Srbije. Protokom vremena mnogi zaboravljaju šta se sve desilo na ovim prostorima pa upadaju u zamke novih medijskih podmetanja koja nastoje od Srbije napraviti žrtvu “nepravedne” međunarodne zajednice. Upravo je obrnuto, Srbija nije žrtva tuđih velikodržavnih projekata, jer niko nije napao Srbiju, nego je žrtva svoje politike predvođene Miloševićem, za šta Beograd sada plaća cijenu.

Srbija je izgubila Kosovo zbog svoje politike

Nakon što je velikosrpska politika napravila vojnu agresiju na Sloveniju, uz pomoć Jugoslovenske narodne armije, sve svoje snage je skoncentrisala na Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu. Agresija na Hrvatsku trajala je od proljeća do kraja 1991. godine, nakon čega je potpisano primirje koje je trajalo do ljeta 1995. godine. Također, cijelom svijetu je poznato kako je ta ista vojska od početka 1992. do kraja 1995. godine, rušila, ubijala, silovala i palila po Bosni i Hercegovini, da bi to iživljavanje kulminiralo genocidom nad Bošnjacima u Srebrenici.

Srbija je prva zemlja u istoriji osuđena pred Međunarodnim sudom, formiranim od strane Ujedinjenih nacija, za kršenje Konvenciju o genocidu.

Napadi na Sloveniju, Hrvatsku i Bosnu i Hercegovinu nisu zaustavili Miloševića, nego je krenuo na Kosovo i protjerao albansko stanovništvo iz tadašnje autonomne pokrajine svoje zemlje, nakon čega je međunarodna zajednica reagovala vojnom intervencijom. Amerika, Velika Britanija i zapadni saveznici su natjerali Miloševića na kapitulaciju i povlačenje svoje vlasti sa Kosova. Time je konačno zaustavljeno fašističko divljanje Slobodana Miloševića, a on kasnije i sam uhapšen od strane Vlade Srbije i deportovan u Hag. Srbija je tada, 1999. godine, izgubila Kosovo zbog vlastite neodgovorne i zločinačke politike.

Zajednički nazivnik svih jugoslovenskih ratova iz devedesetih jeste upravo Srbija!

Danas je 2018. godina i politika Beograda se nije suštinski promijenila. Ostaje nejasno, kako manji dio međunarodne zajednice, koji nije svjestan opasnosti koja se nazire na horizontu, podržava takva politička nastojanja. Nasuprot tome, priča o dogovoru Beograda i Prištine o razmjeni teritorija u istinskim demokratskim svjetskim krugovima se shvata kao nagrada Miloševićevom režimu i kajanje za priznavanje Kosova. Ukoliko se desi bilo kakvo pomjeranje granica, to bi bilo zeleno svjetlo mnogim zemljama, pokrajinama i regijama, posebno u Evropi, da krenu u istu avanturu. Na dnevni red bi mogle doći ponovo teme kao što su Vojvodina, Sandžak, uključujući i srbijanski i crnogorski teritorij, Makedonija, Korzika, Lombardija, Katalonija itd.

‘Zašto da ne’

Postavlja se pitanje zašto to Evropi treba? A može se odgovoriti protupitanjem “pa zašto da ne”, ako bi ta ista Evropa napustila princip multietničkih država na kojem, između ostalog, i sama počiva.

Ako Evropa i svijet ne mogu beogradskom režimu, koji nastoji relativizirati katastrofalne greške svojih prethodnih vlastodržaca, glasno i jasno reći ne, zašto bi se zaustavljale druge ambicije za promjene granica? Dosadašnji tolerantan odnos prema presudama međunarodnih sudova koji su dosudili stotine godina zatvora kreatorima i izvršiocima agresije i genocida u Bosni i Hercegovini, podstakli su takvo ponašanje pojedinaca na Balkanu. Počinioci genocida, silovanja, zlostavljanja, rušenja, protjerivanja i svih drugih ratnih nedjela su u zatvoru, a projekat nastao iz tog djelovanja, manji bh. entitet Republika Srpska, i dalje živi. Jeli to princip savremene Evrope? S druge strane donesena je presuda protiv Hrvatske za udruženi zločinački poduhvat protiv Bosne i Hercegovine, a glorifikovanje tzv. Herceg Bosne zbog čega je ta presuda i donesena,  nekažnjeno prolazi.

Bosna i Hercegovina je do sada bila zatočenik rezultata takvih politika, a sada se popuštanjem Beogradu taj virus počinje širiti i na Evropu. Umjesto da se krene u suprotnom pravcu i demontira projekat za koji su zločinci osuđeni i leže u zatvoru, te pošalje jasna poruka da su takve politike prošlost, sije se sjeme za raspad Evrope. Bosna i Hercegovina, sa uređenjem kakvo je danas na snazi, nije htijenje većine njenih građana, niti je demokratski uređena sa građaninom kao nosiocem demokratije. Ona, ovakva kakva jeste, oličenje je neprincipijelnog odnosa prema jednoj od najstarijih država Evrope koja bi i sama mogla postati žrtva istog tog virusa.

Stavovi izraženi u ovom tekstu autorovi su i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.

Izvor: Al Jazeera