Bombe u Crnoj Gori

Bauk kruži Crnom Gorom – bauk državotvornog bloka.

Ideju o državotvornom bloku iznio je Ranko Krivokapić, predsjednik Socijaldemokratske partije, predsjednik Parlamenta Crne Gore i predsjedavajući Parlamentarne skupštine OEBS-a.

Svi veliki akteri na crnogorskoj političkoj sceni ustali su protiv tog bloka. Iz vladajuće Demokratske partije socijalista saopštili su kako im nije jasno kakav je to državotvorni blok u kojem nisu oni? Pitanje nije u skladu sa formalnom, ali jeste sa njihovom partijskom logikom, koja glasi: država, to smo mi.

Tender bez ponuda

Iz te partije kažu još da državotvorni blok obnavlja stare podjele u Crnoj Gori – misleći, valjda, na one podjele koje ta partija javnim partijsko-crkvenim paktom sa Amfilohijem Radovićem navodno pokušava da prevaziđe. Udruženi, i još pojačani iz Beograda, čije se intervencije u unutrašnje stvari Crne Gore odnedavno ponovo smatraju poželjnim, raspisali su tender za srpsku partiju koja je voljna da uđe u vlast.

Na tender se još niko nije javio.

I opoziciona Socijalistička narodna partija je istom argumentacijom kritikovala najavu formiranja novog bloka: to je, navodno, vraćanje na predreferendumske podjele, a oni su navodno građanska partija (za koju doduše glasaju samo Srbi), te su oni za toleranciju, razumijevanje… Ili riječima funkcionera SNP-a Velizara Kaluđerovića – formiranje državotvornog bloka bilo bi štetno za crnogorsku političku scenu, jer bi podstaklo podjele i donijelo nova optuživanja oko osjetljivih tema.

Eh, šta da se radi – to vam je, dragi moji, demokratija. Politika. barem ona demokratska, počinje podjelama i neslaganjem, a završava tamo gdje počinje jednoumlje, koje u Crnoj Gori prizivaju sa brojnih adresa.

Čovjeku dođe da se popne na vrh Lovćena i vikne: naravno da se ne slažemo oko osjetljivih tema, naravno da smo oko njih podijeljeni, tako i treba biti.

Javio se i lider Demokratskog fronta, Miodrag Lekić. On je objasnio pod kojim uslovima bi Demokratski front, koji sa relevantne adrese nije ni pozvan u državotvorni blok, pristao biti dio političke grupacije koja ga ne želi:

“Da bi Demokratski front ušao u državotvorni blok, neko mora javno objasniti što se pod tim pojmom podrazumijeva, a dok se to ne učini, ideja državotvornog bloka ličiće na novo prodavanje magle na političkoj sceni u Crnoj Gori”.

Kada govori o prodavanju magle, Lekić zna šta priča: on je lider političkog saveza koji se nudi da demokratizuje i evropeizuje Crnu Goru, saveza koji predvodi Nova srpska demokratija, čiji je lider četnički vojvoda Andrija Mandić. Potrebno je po političkom pejzažu prosuti mnogo magle da bi se našminkana i maskirana ideologija Ravne Gore kao pro-evropska prodala građanima Crne Gore.

Monitor, bilten Demokratskog fronta, u uredničkom je komentaru presudio državotvornom bloku kao opasnoj ideji. Argumentaciju je prepisao od DPS-a. Izgleda da se Đukanovićev DPS i Monitor slažu jedino oko toga da državotvorni blok ništa ne valja.

Kad ideja postane stvarnost

Levinas je ponavljao jevrejsku mudrost koja kaže: kada vidite da gomila baca kamenje na čovjeka, kada vidite da su svi složni u osudi, pustite ga – sigurno je nevin.

Kada jednu ideju svi smatraju lošom – ne brinite, nego gurajte dalje,  ideja je sigurno odlična.

A onda je ideja postala stvarnost. Socijaldemokratska partija i Pozitivna Crna Gora saopštile su da će na lokalne izbore u Podgorici izaći u koaliciji, kao državotvorni blok.

Jedna vladajuća, SDP (na državnom nivou u koaliciji sa DPS-om), i jedna opoziciona partija (Pozitivna) u najvećem gradu u Crnoj Gori, na izborima koji gotovo da imaju težinu državnih, formiraju novi politički savez, sa jasnim mandatom.

„Ovaj politički sporazum će biti okosnica okupljanja snaga koje se zalažu za snažan razvoj Podgorice, a u čijem središtu će biti dosljedno zalaganje za vladavinu prava, građanski karakter države, promociju evroatlanskih vrijednosti, kao i nesporan državotvorni karakter koji će baštiniti ovaj politički savez. Socijaldemokratska partija i Pozitivna Crna Gora žele da doprinesu objedinjavanju reformskog potencijala crnogorskog društva i ostaju otvorene za sve one političke subjekte i slobodne pojedince sa kojima dijele temeljna politička uvjerenja i viziju razvoja Glavnog grada”, stoji u saopštenju dvaju partija.

Moguće je da se bloku pridruži i Pravedna Crna Gora, koji predvodi Rade Bojović, nekadašnji lider Pokreta za nezavisnu Crnu Goru.

Posljedice formiranja državotvornog bloka na političku scenu Crne Gore bez sumnje će biti goleme. U pitanju je do sada najkrupniji i neosporan korak SDP-a u procesu distanciranja od DPS-a, sa kojim je ta partija deceniju i po u vlasti.

Zašto je ovakav državotvorni blok baš sada itekako potreban Crnoj Gori?

Bosnom behar probeharao…

Zato što proces izgradnje države Crne Gore nije okončan. Ponuda koju su građanima prije referenduma iznijele partije koje su se zalagale za nezavisnost, kao i Pokret za nezavisnu Crnu Goru, nije glasila „bilo kakva država Crna Gora“, nego, vrlo precizno: nezavisna, međunarodno priznata, demokratska, pravna država Crna Gora, članica EU i NATO. Tek kada Crna Gora sve to bude, biće okončan proces izgradnje države, pa samim tim tek tada više neće biti potrebe za državotvornim blokom.

Ideja državotvornog bloka je, očito, da osnaži državu Crnu Goru, omogući da ona djeluje u punom kapacitetu na odbrani Ustava i suzbijanju kriminala. Tek takva Crna Gora može može do kraja, do punopravnog članstva, dovesti proces EU i NATO integracija.

U Crnoj Gori bombe bacaju na novinare i policijske funkcionere. U samo 24 sata, bombe su bačene na hotel u Beranama i privatni automobil u Kotoru.

Da je čovjeku do zajebancije, rekao bi:

Bosnom behar probeharao,

Crnom Gorom bombaš harao.

U Crnoj Gori puca toliko bombi, kao da tu žive sve Boško Buha do Sirogojna.

Ukoliko nema uhapšenih i pravedno osuđenih bombaša, država Crna Gora je onda odustala od državnog monopola na legalnu upotrebu nasilja. Ako se u Crnoj Gori ubistva, bacanje bombi i batinanje ne kažnjavaju, to počinioce ohrabruje i šalje im poruku da u ovoj državi te djelatnosti nisu nelegalne. Da ne govorimo o tome da presude crnogorskog pravosuđa stvaraju utisak da u Crnoj Gori ni ratni zločini nisu nelegalni: praktično svi kojima je pred domaćim pravosuđem suđeno za ratne zločine oslobođeni su krivice.

Sve to jasno govori da Crna Gora nije država u punom kapacitetu. Ukoliko neko može vršiti nasilje nad građanima, a država nije u stanju efikasno i odlučno uzvratiti, tada ta država nema jedan od osnovih prerogativa države.

Što se može saopštiti i ovako: šta je zajedničko vanzemaljcima i pravnoj državi Crnoj Gori?

I za jedno i za drugo tvrde da postoji, ali nema materijalnih dokaza.

Ovdje se treba manuti isprazne ljevičarske kritike države. Manje države uvijek znači manje socijalne države. Znači da države nema kada treba smanjiti socijalne razlike i pomoći najugroženijima, ali država itekako vaskrsne u punom kapacitetu kada treba spašavati banke, berzanske špekulatne i tajkune. I da ne zaboravim: države itekako ima kada ljude treba poslati u rat.

Djelimično suvereni

Država, sa svim svojim manama, koje radikalna ljevica lucidno detektuje, ali ne uspijeva ponuditi ni približno lucidnu (ili barem ne ridikulnu) alternativu, posljednja je odbrana ugroženih.

Crnoj Gori treba: više demokratije, više pravne države, više socijalne države, snažniji uticaj građana na političke procese, snažnije i slobodnije institucije, efikasnije pravosuđe, brže EU i naročito NATO integracije. Potrebno je, napokon, da zaživi ona Crna Gora za koju su građani glasali na referendumu 21. maja 2006. Spisak političkih zadataka u Crnoj Gori je, dakle,  jasan, i on neće biti mijenjan shodno ničijim potrebama i željama.

U ovdašnjim tek djelimično suverenim državama nema više moći koja može zaustaviti istorijske procese, niti te procese diktirati. Ona koja im se zna prilagoditi, kao DPS izazovu koji je stajao pred njim sredinom devedesetih, opstaje. Ona koja na njih reaguje poricanjem i političkom sklerozom – ne.

Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.

 Izvor: Al Jazeera