Izvještaj o ratu u Gazi je strateški neuspjeh

Izraelska studija kritizira izvještaj državnog kontrolora Josepha Shapira o ratu u Gazi (operacija Zaštitni rub) iz 2014, objavljen 28. februara, te ga opisuje kao primjer strateškog neuspjeha. 

Prema studiji, koju je pripremio istraživač izraelskog web portala Mida Moses Ifergan, kritike i zapažanja koja se navode u izvještaju o vojnom i političkom djelovanju sve više dokazuju kako se ne treba dozvoliti sudijama i advokatima da nadziru politike i strategije koje provodi država.   

Istraživač je naglasio da izvještaj državnog kontrolora ne sagleda sveobuhvatnu viziju strateških okolnosti u izraelskom okruženju, budući da priređivač, koji ima veliko sudsko iskustvo, nema dovoljno političkog iskustva za ispitivanje i analizu strateškog ambijenta Izraela.   

Studija navodi da državni kontrolor, penzionirani sudija Joseph Shapira nije uspio u svojim kritikama izraelskog neuspjeha na političkom i vojnom nivou tokom rata u Gazi, referirajući se na njegovu nesposobnost da sagleda prirodu izraelske strategije prema Gazi tokom izbijanja tog rata.        

Izraelski istraživač kaže da je sredinom 2014. godine, u vrijeme izbijanja rata u Gazi, Izrael počeo osjećati da će se na ovaj ili onaj način uvući u rat koji traje u Siriji još od 2011. Sirijski front je postao ključna tačka koja predstavlja prijetnju u izraelskom okruženju. Stoga se ovo pitanje s pravom popelo na sami vrh nacionalnih prioriteta za donositelje odluka u Tel Avivu, što se i odrazilo na djelovanje države u ratu protiv Islamskog pokreta otpora Hamas u Gazi.

Svrgavanje Mursija

Moses Ifergan dodaje da se general Abdel Fatah al-Sisi, nakon što je izveo vojni udar i svrgnuo s vlasti predsjednika Mohameda Morsija u julu 2013. godine, počeo sve više približavati Izraelu i premijeru Benjaminu Netanyahuu. Nedugo nakon što je postao predsjednik Egipta, započeo je otvoreni rat protiv krijumčarskih tunela između Pojasa Gaze i Sinaja, uz koordinaciju sa Izraelom. To je pomoglo Izraelu u njegovom žestokom ratu protiv kontinuiranog rasta Hamasove vojne snage u Gazi.

Autor studije, koji je jedan od aktivista stranke Likud, smatra da su svrgavanje Morsija i Sisijevo preuzimanje vlasti u Egiptu strateški udarac za Hamas. Izrael je pridobio Al Sisija za svog strateškog saveznika, ne samo u lokalnom kontekstu Gaze, nego i općem kontekstu Bliskog istoka i sunitske ose. 

U studiji se pojašnjava da je za vrijeme operacije u Gazi Obamina administracija pokušala nametnuti Tursku i Katar kao posrednika u prekidu sukoba. Međutim, Izrael je insistirao na savezništvu sa Egiptom, što je ojačalo savez između Kaira i Tel Aviva i doprinijelo tome da primirje na granici s Gazom traje i nakon završetka rata.  

Moses Ifergan na kraju studije ističe da je državni kontrolor prilikom pripreme svog evaluacijskog izvještaja o ratu u Gazi trebao sagledati dešavanja iz različitih uglova. Državni kontrolor veoma dobro zna da pokret Hamas u Gazi u to vrijeme nije predstavljao glavnu stratešku prijetnju za Izrael. Prema tome, politički lideri, čiji je zadatak da se bave velikim strategijama, ne bi se trebali fokusirati na taktičke prijetnje, smatra on.

Izvor: Al Jazeera