Zločini zbog časti i islamofobija
Piše: Belen Fernandez
Na dan 11. decembra, Univerzitet Rochester u državi New York bio je domaćin događaja organiziran s ciljem da se “razjasni složeno pitanje zločina zbog časti u našoj zajednici”.
“Kompleksno pitanje” koje zahtijeva psihijatrijsku pažnju čini se još kompliciranijim kada uzmemo u obzir to kako se ne čini da zločini zbog časti predstavljaju ogroman problem u zajednici.
Iako bi se moglo zaključiti da je to jednostavno zato što se krajnje potrebno objašnjenje tek treba ponuditi, vrijedi istaći lakoću s kojom ono može biti fabricirano.
Borba protiv stereotipa
Naprimjer, kada je tinejdžer Faheem Abdul Jaleel izbo svoju rođaku u predgrađu Rochestera u junu 2011, antiislamska izvidnica na čelu sa apsurdno utjecajnom komentatoricom Pamelom Geller nije gubila vrijeme u osuđivanju “pokušaja ubistva zbog časti”, isključivo na osnovu etničke konotacije imena počinitelja.
Kao što je prilično jasno iz statističkih podataka o nasilju u porodici i ubistava među 99 posto američke populacije koja nije muslimanska, takvi zločini se obično dešavaju nezavisno od islama.
Također u 2011, NPR je izvijestio da se muslimanska zajednica u Buffalu, New Yorku, “bori protiv stereotipa” o ubistvima zbog časti nakon spontano pogrešno iznesenog zaključka u štampi u vezi sa smrću muslimanke koju je 2009. ubio njen suprug.
U međuvremenu, kao što je prilično jasno iz statističkih podataka o nasilju u porodici i ubistava među 99 posto američke populacije koja nije muslimanska, takvi zločini se obično dešavaju nezavisno od islama.
Usvajajući ubistva zbog časti kao omiljenu temu, cionisti i druge desničarske snage nastoje delegitimizirati, pa čak i kriminalizirati arapsko i muslimansko društvo u cjelini.
Razmotrite esej objavljen u augustu 2012. u neokonzervativnom FrontPage Magazinu koji govoru o “sklonosti arapske kulture i islama nasilju prema ženama”.
Bez da umanjujemo očiglednu tragediju zločina zbog časti, moramo se zapitati zašto bismo trebali biti užasnuti idejom da je “u protekle dvije godine 25 (palestinskih) žena ubijeno zbog časti”, ali ne i činjenicom da je 1.400 Palestinaca ubijeno u tri sedmice tokom operacije Lijevano olovo.
Autor ubistvo 27-godišnje Palestinke, koju je na smrt izbo njen suprug, opisuje kao “smrtnu kaznu koju tragično dijeli dugi i sve širi popis palestinskih žena i djevojaka”.
On ne nastoji objasniti zašto isto tako nije tragično da čak i duži i širi popis palestinskih žena, djevojaka i svih ostalih ljudskih bića dijele sudbinu uništenja od strane izraelske municije. Niti istražuje šta bi to moglo govoriti o izraelskim kulturnim sklonostima ili sklonostima omiljenog izraelskog saveznika i bankomata.
Bez da umanjujemo očiglednu tragediju zločina zbog časti, moramo se zapitati zašto bismo trebali biti užasnuti idejom da je “u protekle dvije godine 25 (palestinskih) žena ubijeno zbog časti”, ali ne i činjenicom da je 1.400 Palestinaca ubijeno u tri sedmice tokom operacije Lijevano olovo.
FrontPage tvrdi da, iako su “ubistva zbog časti dugo glavni nusprodukt palestinskog društva”, vodeća svjetska antiizraelska institucija – odnosno, UN, koji ipak nekako uspijeva da nikad ne provodi rezolucije protiv jevrejske države – podmuklo je uključio nepalestince u spomenuti nusprodukt:
“Nije iznenađujuće, za neke, da se za ovo rašireno (palestinsko) nasilje odgovornim drže uobičajeni osumnjičeni, to jest Izraelci. Ovo optuživanje iskazano je u izvještaju Ekonomskog i socijalnog vijeća UN-a za 2011. koje je okrivilo surove ekonomske i društvene uslove stvorene izraelskom ‘opsadom’, okupacijom koja je dovela do visoke stope siromaštva, nezaposlenosti, a time, i ‘nasilja u porodici’.”
Da ne bi bilo sumnje da je islamofobija sve samo ne bolest koja pogađa same autore, sažetak eseja postavlja uzorak “islamskog imperijalizma” na Zapadu.
Navod u članku o tome da “u muslimanskim zemljama širom Bliskog istoka, Južne Azije i Afrike… muškarci često tretiraju žene malo bolje od stoke” u međuvremenu je praćen sugestijom da će za “promjenu tog tužnog poređenja trebati više od same kulturne revolucije”.
Čini se da to nalaže dalje državno nasilje kao sredstvo za okončanje individualnog nasilja, koje je i samo često neraskidivo povezano sa državnim nasiljem.
Kontrola uma
Prikladno smještena s jedne strane članka na web FrontPage web stranici je reklama za drugi odličan primjer pripisivanja krivice – pamflet pod naslovom “Islamofobija: Nedozvoljena misao totalitarne budućnosti”.
Pamflet koji su napisali osnivač FrontPagea David Horowitz i saradnik Robert Spencer, obećava da će – za donaciju od samo tri dolara – objasniti kako je islamofobija izum Muslimanske braće, te otkriti ulogu UN-a u projektu Braće za “uništenje američke civilizacije iznutra”, kriminalizirajući kritike islama.
Sažetak, također, kao “značajnog protivnika islamskog terorizma” označava pokojnu italijansku novinarku Orianu Fallaci.
Da ne bi bilo sumnje da je islamofobija sve, samo ne bolest koja pogađa same autore, sažetak eseja postavlja uzorak “islamskog imperijalizma” na Zapadu.
Navodno, islamsko carstvo se podiže na temeljima opravdanih pritužbi na zapadnu antimuslimansku diskriminacije prije nego, recimo, sveprisutne vojne baze i iskorištavanje ljudi i resursa, koji označavaju druge, bolje poznate oblike imperijalizma.
Sažetak, također, kao “značajnog protivnika islamskog terorizma” označava pokojnu italijansku novinarku Orianu Fallaci, čiji su protuteroristički napori uključivali obećanja da će dići u zrak džamiju koja se trebala graditi u Toscani, te histeriju oko nepromišljene američke politike dopuštanja osobama po imenu Mustafa i Muhamed da na univerzitetu studiraju hemiju i biologiju, uprkos prijetnji od biološkog rata koji vode muslimani.
Očigledno, navodni pokušaj Horowitza i Spencera da doprinesu “globalnoj borbi protiv vjerske netrpeljivosti i totalitarizma” je krajnji primjer licemjerja.
Međutim, napori kao što je simpozij Rochester univerziteta o ubistvima zbog časti mogu se pokazati slično problematičnim, pružajući, kao što to biva, mjesto za inkubaciju rasističkih i paranoičnih zabluda i ciljajući na jednu vjersku grupu koja je već nesrazmjerno izložena kršenju građanskih prava od strane njujorške policije.
Učestvovanje pripadnika agencija za provođenje zakona na skupu u Rochesteru čini se da naglašava vjerovatnoću da će “razjašnjavanje složenog pitanja zločina zbog časti u našoj zajednici” samo funkcionirati kao vježba u daljoj kolektivnoj podjeli.
Stavovi izraženi u ovom tekstu su autorovi i ne odražavaju nužno uredničku politiku Al Jazeere.
Izvor: Al Jazeera